نقش دانشگاه‌ها به‌‎دلیل عواملی چون فشار و استرس که ارتباط جدیدی بین سیاست‌های آموزش عالی و توسعۀ اجتماعی دارد، تحول ‌یافته است؛ این تحول به‌‌منزلۀ نقش چهارم برای دانشگاه‌ها که تأکید بر خدمات اجتماعی، نوآوری ، کارآفرینی دانشگاهی و مشارکت اجتماعی دارد، توصیف‌ شده است.

امروزه دانشگاه‌ها نمی‌توانند همچون سازمانی مستقل و بدون ارتباط با دیگر حوزه‌های اجتماعی دوام بیاورند؛ بلکه باید نقش دانشگاه‌ها تغییر کند و توسعۀ اقتصادی و اجتماعی جوامع خود را در اولویت قرار دهند که به‌نوبۀ خود به رویکردهایی جدید نسبت به پیوند دانشگاه و اجتماع نیاز است. دانشگاه‌ها هم مسئولیت عرضۀ آموزش و اجرای پژوهش را بر عهده ‌دارند، هم به‌صورت مستقیم در قبال رشد و توسعۀ جامعۀ محلی خود مسئول‌اند.

دانشگاه‌های متعهد به مشارکت در اجتماع، ممکن است مشارکت‌های متقابل ایجاد کنند که این امر خلاقیت و پاسخگویی به مسائل و نیازهای جامعۀ مرا بهبود می‌بخشد.

با توجه به اینکه دانشگاه از ارکان مهم جامعه است، بعد اجتماعی آن فراتر از زمان و مکان است و باید به حد کفایت به آن توجه شود. با توجه به تغییرات اجتماعی و فرهنگی در آغاز قرن بیست‌ویکم، دانشگاه‌ها باید دربارۀ جایگاه و عملکردشان در جامعه بازنگری کنند.

دانشگاه‌ها در بحث آموزش ارزش‌های مسئولیت‌پذیری دانشجویان به‌‌منزلۀ مدیران آینده و شهروندان و همچنین رفاه جوامع حیاتی‌اند.

از این رو دانشکده توانبخشی علوم پزشکی تهران حضور پررنگی را در مشارکت اجتماعی ایفا می کند.