باتوجه به نیازهای آموزشی، پژوهشی و درمانی در زمینه‌های مختلف فیزیوتراپی در دانشگاهها‌، مراکز درمان و مؤسسات پژوهشی و به منظور نیل به استقلال علمی، جبران کمبود استاد در دانشگاهها و ارتقاء سطح علمی مدرسین این رشته و کمک به ارزیابی و درمان بیماران طرح کلی دوره دکترای فیزیوتراپی (Ph.D) ارائه می‌گردد.

تعریف و هدف
دکترای فیزیوتراپی به دوره‌ای اطلاق می‌شود که تحصیلات بالاتر از کارشناسی ارشد فیزیوتراپی را شامل شود و هدف از ایجاد آن تربیت افرای متخصص و مسلط به مطالب علمی و قادر به انجام پژوهش در رشته مربوطه می‌باشد تا با بکارگیری روشهای پیشرفته تحقیق و درمان در این رشته آگاهی، کارآیی و مهارت علمی و عملی بالاتری را جهت آموزش، پژوهش بدست آورند.

محور اصلی
محور اصلی فعالیتهای دوره دکترای فیزیوتراپی پژوهش و کسب تبحر در یکی از زمینه‌های عصبی - عضلانی، عضلانی - اسکلتی، قلبی - ریوی و بیومکانیک است و آموزش وسیله برطرف کردن کاستی‌های آموزشی دانشجویان این دوره است تا راه را برای وصل به اهداف دوره هموار سازد.

مراحل دوره
بطور کلی برطبق آیین نامه دوره دکتری مصوب شورای عالی برنامه ریزی مورخ 8/12/1372 دوره دکترا شامل دو مرحله آموزشی و پژوهشی است.

الف - مرحله آموزشی
واحدهای درسی مرحله آموزشی شامل دو قسمت اجباری و انتخابی است.
واحدهای اجباری شامل 10 واحد می‌باشد و واحدهای انتخابی شامل 27 واحد می‌باشد که دانشجو با توجه به زمینه رساله و نظر استاد راهنما موظف به گذراندن 10 یا 11 واحد از واحدهای انتخابی است. طول مدت مجاز مرحله آموزشی 2 تا 5 نیمسال تحصیلی است.

ب - مرحله پژوهشی
مرحله پژوهشی شامل 24 واحد رساله تحصیلی است و دانشجو باید حداکثر تا یک نیمسال تحصیلی پس از قبولی در امتحان جامع، موضوع رساله خود را با موافقت استاد راهنما تعیین و پس از تصویب شورای تحصیلات تکمیلی مرحله پژوهشی را آغاز نماید.

نقش و توانایی
باتوجه به برنامه جامع و مدون دوره دکترای فیزیوتراپی فارغ‌التحصیلان این دوره در زمینه‌های آموزش تحقیق و توان بخشی توانایی‌های زیادی را کسب خواهند نمود بطوریکه با توانایی بیشتری قادر خواهند بود در علوم کلینیکی و پایه تحقیق نمایند و با فراگیری روشهای توان بخشی جدید موجب بهبود و اعتلای سطح کیفی امور آموزش و خدمات توان بخشی شوند.

ضرورت و اهمیت
در عصر کنونی اکثر درمان های ارائه شده در علم پزشکی بر مبنای تحقیقات و داده‌های علمی استوار است در این راستا علم فیزیوتراپی نیز برای ارزیابی اثر روشهای کنونی و همچنین ابداع روشهای توانبخشی جدید احتیاج به تحقیق و پرورش محققین کارآزموده شدیداً احساس می‌شود علاوه بر تحقیق، تربیت مدرسین علم آموخته که بتوانند یافته‌ها و علوم توان بخشی را به نحو مؤثر به دانشجویان بیاموزند از احتیاجات مبرم دانشکده‌های توان بخشی کشور است. تأسیس دوره دکترای فیزیوتراپی می‌تواند با پرورش افراد ماهر راه رسیدن به اهداف مزبور را همراه سازد.